De wereld aan je voeten.

Wanneer hij de trap af komt kijk ik op, maar ik moet nogmaals kijken.
Hij is lang, knap en gespierd. Nonchalant gooit hij zijn lange haar in de nek.
"Morge!" Lacht hij mij toe.
Zijn blonde vriendinnetje volgt hem en glimlacht verlegen wanneer ik zeg dat de dag al bijna om is.
Is dit mijn zoon? De jongste van de drie? De Benjamin?
Het kleine tengere jongetje dat altijd bescherming bij mij zocht?
Voor ik het weet zijn ze alweer weg.Het leven wacht. Ze hebben haast. Ze moeten ontdekken, lachen, vrijen, vrienden maken.
Het leven opent haar armen als een kermisattractie.
"Komt dat zien. Komt kijken, ervaren, genieten en voelen".
Maar ook:"Komt struikelen, huilen en jezelf verwonden".
Welkom in de mooiste en gevaarlijkste attractie die je ooit zult beleven:
Jouw leven.
Nergens anders zul je zoveel liefde ervaren, pijn voelen, gemis ervaren. Boos, blij en verdrietig zijn.
In deze rollercoaster die jouw leven is.
Zoon, wat ben je ongelooflijk mooi, onbezorgd, dapper en avontuurlijk.
Wat vind ik het heerlijk om te zien hoe het leven op jou wacht. Hoe jij aan het begin staat. Hoe je popelt. Briest als een paard in het circus.Gromt als een leeuw in de arena.

En ook naar jou, mijn jongste dochter  blijf ik met verbazing en ongeloof kijken.
Mijn kleine blonde knuffelkind. Mijn aankleedpop, mijn zonnestraaltje.
Je bent onderweg naar zelfstandigheid. Struikelend als een jonge hinde in het bos. Maar met zoveel doorzettingsvermogen en kracht.
Je bent lang en rank. Maar ook groot en sterk. Een gedecideerde, wijze, jonge vrouw.
Je hebt je losgerukt van het gezin. Vrij moest je zijn en onder je moeders vleugels vandaan duiken.
Ook al viel dat soms niet mee.
Mijn prachtige fragiele vlinder.
Vond je het raar dat ik je niet durfde te laten gaan? Dat ik je het liefste in een doosje had willen doen zodat je vleugels niet beschadigd zouden raken?
Maar de bloemenzee buiten wachtte. De bloemen en het onkruid en de uitgestrektheid van het onbekende..


Mijn prachtige kinderen. De wereld ligt aan jullie voeten.
Ren, struikel, val, vlieg, huil. Ook al zou ik julie voor altijd bij me willen houden, koesteren en beschermen.
Ik had jullie wel altijd klein willen houden, veilig in moeders schoot. Maar de wereld wacht. Ongeduldig.

Liefs, mama.