Wij nemen het leven niet serieus.
Eén ding staat vast: wij zullen ons nooit conformeren. De stad is ons jachtterrein, onze natuurlijke habitat. We zijn nachtdieren, stads guerilla’s, rebellen.
De dag betekent niets voor ons. Het zonlicht verwarmt ons niet, het brandt ons op. Wij kiezen voor de kilte van de nacht – daar waar we kunnen verdwijnen, ontwaken, bestaan. Als we honger hebben, stillen we die met slaap, met leegte.
We teren op wat ons verteert: woede, machteloosheid, verdriet.
We haten de ordelijkheid, de voorspelbaarheid, de gemakzucht waarmee anderen hun dagen verslijten.
Wij zijn de onaangepasten. De afgedankten. De verlorenen.
Wij zijn anders.
En we kunnen niet anders.
Wij zijn de kinderen van de toekomst.
We worden verwacht, geprezen en geliefd. Wat zijn onze lichamen perfect, is onze energie onuitputtelijk en onze schaterlach aanstekelijk.
Wat worden we verwend en gekoesterd, wat wordt er veel van ons verwacht. We worden gekleed en gewassen, gewiegd en geprezen.
We moeten onze ouders blij maken, onze buren jaloers en onze leraren trots.
We rennen, we spelen, we vallen en staan op en lachen door onze tranen. De dagen zijn vol en de nachten zijn veilig.
Kapotte knieën, snotterige neuzen, wapperende haren en onze stemmen op straat, in de zomer, wanneer de schemering net begint en we joelen, en lachen en schreeuwen.
Laat de dag niet stoppen. Laten we opblijven tot het echt niet meer kan.
Luister.
Hoor je het? Die kinderstemmen, dat gejoel, dat gelach, dat gefluister.
Je hoort ze – de voeten die de trap op en af rennen.
De wereld lacht.
Maar niet vandaag.
Ze sluit haar ogen. Schudt haar hoofd.
De kinderstemmen verstommen.
Vandaag nemen we afscheid.
En het is al zo vaak gebeurd.
Dat we afscheid namen. Niet één keer, niet twee keer –
Drie, vier, vijf, zes keer.
We zeggen: ja, dit zat eraan te komen.
We wisten het eigenlijk al lang.
Kijk! De zon gaat onder.
Voor Lars, Damien, Koen en alle anderen die we kwijt zijn.
I caught
you knockin' at my cellar door
I love you,
baby, can I have some more?
Ooh, ooh,
the damage done
I hit the
city and I lost my band
I watched
the needle take another man
Gone, gone,
the damage done
I sing the
song because I love the man
I know that
some of you don't understand
Milk blood
to keep from running out
I've seen
the needle and the damage done
A little
part of it in everyone
But every
junkie's like a settin' sun
Neil Young.
