Verdorde bloemetjes

Gisteren kreeg ik ineens het gevoel dat ik mijn moeder wilde bellen. Het leek even een doodnormale gedachte: Mijn moeder bellen straks. Maar de realiteit maakte dat ik van die gedachte schrok. Want mijn moeder is er niet meer.

Het gebeurt wel vaker dat ik word overvallen door dat gevoel, want er zijn nog steeds van die momenten dat ik haar iets moet vertellen, haar iets wil vragen, of dat ik me even geen raad weet en haar stem wil horen.

Telkens als dat gebeurt voel ik me ontredderd. Ik schud mijn hoofd en mompel, ook al ben ik alleen. Soms word ik zelfs boos op mezelf. Het is een raar gevoel om jezelf iets kwalijk te nemen wat na drie jaar nog steeds, zo nu en dan, volkomen vanzelfsprekend lijkt. 

Mijn moeder. Het is toch volkomen logisch dat ik haar soms nog nodig heb.

Maar het is al drie jaar geleden dat ik haar voor het laatst sprak.

En de gedachte dat het telkens langer zal gaan duren, geeft me een vreemd onwerkelijk gevoel.

Dat ik ouder wordt, misschien zelfs ouder dan zij. Zonder haar ooit nog te zien.

Vaak denk ik aan hoe zij de tijd van nu zou hebben ervaren.Er lijkt al zoveel veranderd sinds ze stierf.

Maar haar nuchterheid had haar zeker overeind gehouden.  Het geeft me vaak moed als ik aan haar manier van redeneren denk. Of het nu om grote levenskwesties of om kleine, triviale dingen gaat. Bij allerlei verschillende situaties hoor ik in gedachten duidelijk haar stem: 

-"Haal die verdorde bloemetjes er maar gewoon uit, dan komen er vanzelf weer nieuwe voor in de plaats"

-"De liefde die je er in stopt, komt er uiteindelijk ook uit".

-"Je moet niet zo streng zijn voor jezelf"

-"Soms moet je dingen ook durven loslaten"

-"Het heeft geen zin om bang te zijn, het leven gaat gewoon door".

-"Ga toch verder met zingen"

-"Laat haar maar vrij, dat is het mooiste dat een moeder voor een kind kan doen" 

-"Boos worden heeft geen zin". 

-"Overal is wel iets moois te zien, maar je moet wel goed kijken"

-"Jezelf verwennen is ook belangrijk". 

-"Wees niet zo eigenwijs en lees de gebruiksaanwijzing"
-"Als ze er niet ook voor jou zijn, is het geen echte vriendschap".

En dan zucht ik even diep en in gedachten zeg ik terug:
"Ja mam, ik weet het, je hebt gelijk'.