Kalverliefde

Hij was veertien en zat bij mij in de klas. De tweede klas van het Amsterdams lyceum.
Hij was een jaar ouder dan ik en rookte al. Hij was de stoerste jongen van de klas.
Michel Tevreden. Zijn naam zal ik nooit vergeten. Michel Tevreden had een grote afro, en hij droeg strakke broeken met wijde pijpen.
Op een dag liep hij met me mee naar huis.
Hij had zijn arm om me heen en ik had mijn fiets aan de hand. Het viel niet mee zo naar huis te lopen.
We liepen van het Valeriusplein naar mijn huis. Ik woonde aan "de verkeerde kant van het Vondelpark"  Veel van mijn klasgenootjes woonden in grote dure koopwoningen in de Valeriusstraat en Beethovenstraat. Ik woonde met mijn zusje en ouders in een huurwoning in de Helmersstraat.
Michel woonde in de Bijlmer.
Mijn vriendin Kitty had me vertelt hoe dat gaat wanneer een jongen je wil kussen. "Je opent je mond een klein beetje en dan laat je je tong zachtjes rondjes draaien".
Ik was als de dood, maar ik wist dat het er eens van moest komen wilde ik niet als oude vrijster eindigen.
Ik was dertien jaar.
Vanavond zat mijn zoon Luca klaar om naar het kerstdiner op school te gaan. Ik had een overhemd voor hem gekocht. Niet zo'n grote mannen overhemd, maar een stoer jongens exemplaar wat hem heel goed stond.
luca is een knappe jongen.
Hij heeft grote amberkleurige ogen met immens lange wimpers en hij heeft een vreselijk stoere en tegelijkertijd aandoenlijke uitstraling.
Hij is lief voor meisjes. Dat is logisch want hij is de jongste in een gezin met twee grote zussen.
Het is het type jongetje waar alle moeders en juffen mee willen knuffelen.
Hij had zich al omgekleed: gestipt overhemd, zwarte jeans en z'n nieuwe zwarte palladiums.
Toen vroeg hij aan mij of ik zijn haar met wax in model wilde brengen.
Ik maakte een grapje en zette z'n haar recht overeind.
En toen, plotseling begon hij te huilen.
Mijn hart brak.
In stilte is Luca verliefd op een meisje uit z'n klas. En hij wil het helemaal niet. Hij wil liever breakdancen, skaten, gamen.
En nu moet hij naar dat kerstdiner, in z'n overhemd. En zij zit straks heel dichtbij hem en waarschijnlijk krijgt hij geen hap door z'n keel.
Toen ik hem later op de avond ophaalde leek alles gelukkig weer in orde.
Maar eenmaal in bed hoorde ik hem opnieuw zachtjes snikken en ik kroop even tegen hem aan in z'n hoogslaper. 'Ik weet niet wat er is mama' zei hij. Dus ik aaide hem maar even over zijn bol en veegde de tranen van zijn wangen. Toen was het eindelijk goed en viel hij in slaap.

Mijn meisjes.
De oudste; de rebel, de filosofe, het wonderkind. Het kind wat nergens in past. Met haar prachtige grote, trieste grijze ogen.
Opeen ochtend belde ze me op. Haar stem gesmoord in tranen. "Mama, stamelde ze. "Mama.. hij is verliefd op een ander".
Toen ik haar hoorde huilen sprong er een veer in mijn binnenste. In sneltreinvaart scheurde ik terug het verleden in.
Terug naar het moment dat Michel Tevreden vertelde dat hij verliefd was geworden op een ander meisje.
Ik weet nog hoe rauw alles aanvoelde. Rauw, koud, ongekleurd. Het daglicht was te wit. Mijn aderen bevroren. Mijn hart stuiterde, een , twee keer, en viel toen kapot in duizenden stukken. Vlijmscherpe stukken. Dat, terwijl Michel me nog een liefdesbrief had geschreven vanuit Luxemburg. Het was de allermooiste brief die ik ooit gelezen had. Er stond in: Ik mis je, en ik ben gek op je'. De aarde schudde toen even. Het leek onwerkelijk toen hij verliefd werd op een ander. En toch was het waar. Het was afgelopen.
Zo was het.
Mijn andere meisje; degene die overal  tussenin staat. De bemiddelaarster. De wijze, zachtaardige. de kleine engel.
Het meisje met het mooiste liefste gezicht en de gouden haren.
Ik zie hoe de jongens naar haar kijken. Ik zie hun blik.  Ze schittert zo erg dat alle jongens omkijken. Het is een prachtige, onschuldige, maagdelijke schittering. Ze kokketteert met haar schoonheid. Ze lonkt ermee, en tegelijkertijd steekt ze haar neusje in de lucht en wappert met haar lange haren.
Ze giechelt en loopt weg. Intussen is ze zich bewust van alle onrust die ze zaait, de vertwijfelde, wellicht gebroken jongensharten.

Mijn kinderen, ik wens ze alle liefde toe die ik kan bedenken, alle liefde die ik zelf  overal gezocht heb en op de meest wonderlijke plaatsen heb gevonden. En soms ook weer heb verloren of los heb gelaten.
Michel Tevreden. Hoe zou het met hem gaan?
Die eerste kus heb ik aan hem te danken, en ik heb het hem nooit durven vertellen. Dat hij echt de allereerste was. De allereerste kus. Op de Overtoom in Amsterdam.
Lang geleden.