Hamster

In kortstondige ogenblikken van uitzinnig geluk probeer ik er een klein sprankje van op te slaan. Ergens een reservevoorraadje aan te leggen. Een klein geheim laatje te fabriceren, ergens in mijn systeem. Daar verstop ik een stukje voor momenten waar geluk schaars is. Het hoeft maar een heel klein brokje te zijn. Een klein fonkelend brokje wat ik even kan vasthouden. Een reminder,een relativeringsbrokje.
Tijdens zomermaanden, wanneer de dagen eindeloos licht zijn en de nachten zwoel. Wanneer het nooit echt donker wordt en wanneer de zon al om vijf uur reikhalzend staat te wachten om te mogen schijnen. Tijdens die zonovergoten, stralende momenten zou ik graag een zonnestraaltje vangen. Een klein teer zonnestraaltje. Ik zou het zorgvuldig in een glazen bakje deponeren en er een zijden doekje over heen hangen.
Zo nu en dan zou ik het doekje voorzichtig weg halen en het zonnestraaltje in mijn hand houden als een zaklantaarntje. Ik zou het gebruiken om de naargeestige, schemerige middagen te verlichten. Ik zou het lampje in mijn hand houden wanneer de nachten veranderen in inktzwarte ontoegankelijke grotten. Ijskoude grotten waar je in nachtmerrieachtige dromen kunt verdwalen. Ik zou er mee schijnen op schemerige winterochtenden die de uitlopers zijn van de deprimerende, donkere, koude nachten. Ochtenden waar buiten alles stil,doods en somber is.
Een klein overgebleven zonnestraaltje om hoop uit te halen. Als een toverstafje. Een relikwie van de zomer.
Ook zou ik een beetje passie in stand willen houden. Ik zou haar willen vangen gedurende een gepassioneerde liefdesnacht. Een extatisch moment waarin alle licht geabsorbeerd wordt tot een donkerrode gloed. Waar pijn wordt verzacht en in lust veranderd. Zou ik daar een stukje passie kunnen overhouden in de vorm van een enkele zucht?  Een hete ademteug die ik stiekem vast kan houden?
Als mijn minnaar slaapt verberg ik haar heimelijk tussen de lakens.Die zachte, hete, hunkerende,smachtende zucht die ik gevangen houd tussen mijn klamme beddengoed. Zonder dat hij het weet.
Wanneer ik dan eenzaam ben en geen liefde kan vinden sla ik de lakens open en zoek net zo lang tot ik haar gevonden heb.
Op momenten van pure blijdschap zou ik in staat willen zijn een schaterlach te conserveren. Een schaterlach die als een golfslag over je heen slaat. Die je op de vloer doet belanden en je dubbel doet slaan. Een schaterlach die de hele wereld tot een feestelijke kermis maakt. Een schaterlach die je zorgen reduceert tot nul. Tot onbelangrijk. Een schaterlach waarvan je pijn krijgt in je buik.Zo'n schaterlach wil ik binnen mijn bereik hebben. In een trommeltje misschien. Een ouderwets trommeltje met koekkruimels op de bodem.
Als ik verdrietig ben en tranen in mijn ogen prikken maak ik haastig de kast open om het trommeltje te pakken.
Een brokje geluk,
Een zonnestraaltje,
Een gepassioneerde zucht,
Een schaterlach.
Kostbare souvenirs. Kleine aandenkens voor wanneer het even tegenzit:
Ik hussel ze allemaal door elkaar tot een wonderlijke, kleurrijke brij en steek er even mijn neus in en neem ze in mij op. Daarna berg ik ze weer angstvallig op. Toegewijd. Als een hamster die zorgvuldig bijeen gesprokkelde nootjes verstopt.
Een hoopvolle hamster.